การตัดสินว่าประเทศใดยากจนที่สุดในเอเชียมักจะอ้างอิงจากหลายปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคม ซึ่งรวมถึง:
- ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP): ข้อมูลเกี่ยวกับ GDP ต่อหัวประชากรมักจะถูกนำมาใช้เพื่อเปรียบเทียบความมั่งคั่งหรือความยากจนของประเทศต่างๆ โดยเฉพาะ GDP ต่อหัวประชากรที่ปรับค่าตามความสามารถในการซื้อ (PPP) จะเป็นตัวบ่งชี้ที่แม่นยำมากขึ้น
- อัตราความยากจน: ข้อมูลเกี่ยวกับสัดส่วนของประชากรที่อยู่ใต้เส้นความยากจน ซึ่งมักจะกำหนดเป็นรายได้ต่อวันที่ต่ำกว่า $1.90 ต่อวัน (ตามเกณฑ์ของธนาคารโลก)
- ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (HDI): ดัชนีนี้ประกอบด้วยการวัดความสำเร็จในสามด้านหลัก ได้แก่ อายุขัยเฉลี่ย การศึกษา และมาตรฐานการครองชีพ (รายได้ต่อหัว)
- อัตราการว่างงาน: ข้อมูลเกี่ยวกับสัดส่วนของประชากรที่ไม่ได้ทำงานหรือต้องการทำงานแต่หางานไม่ได้
- โครงสร้างพื้นฐานและการเข้าถึงบริการพื้นฐาน: ความสามารถในการเข้าถึงบริการพื้นฐาน เช่น การศึกษา การแพทย์ น้ำสะอาด และไฟฟ้า
- ความเหลื่อมล้ำทางรายได้ ข้อมูลเกี่ยวกับการกระจายรายได้ภายในประเทศ ซึ่งมักจะวัดด้วยดัชนี Gini
- อัตราเงินเฟ้อ: อัตราการเพิ่มขึ้นของราคาสินค้าและบริการ ซึ่งมีผลต่อความสามารถในการซื้อของประชากร
- หนี้สาธารณะ: ระดับหนี้สาธารณะของประเทศเมื่อเปรียบเทียบกับ GDP
ข้อมูล เครื่องช่วยฟังคนหูหนวก เหล่านี้มักจะถูกเก็บรวบรวมและรายงานโดยองค์กรระหว่างประเทศ เช่น ธนาคารโลก (World Bank), กองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF), องค์การสหประชาชาติ (UN), และหน่วยงานอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
ในปี 2024 ประเทศที่ยากจนที่สุดในเอเชียตามรายได้ประชาชาติต่อหัว (GNI per capita) มีดังนี้:
- อัฟกานิสถาน – : ประเทศที่เผชิญกับความขัดแย้งและความไม่มั่นคงทางการเมืองเป็นเวลาหลายปี ทำให้เศรษฐกิจได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง
- เยเมน: สงครามกลางเมืองและการขาดแคลนทรัพยากรพื้นฐานทำให้เยเมนตกอยู่ในสภาพเศรษฐกิจที่ย่ำแย่และมีอัตราการเสียชีวิตของทารกสูง
- ทาจิกิสถาน: ประเทศที่ขาดแคลนทรัพยากรและมีระบบโครงสร้างพื้นฐานที่ล้าหลัง ทำให้เศรษฐกิจไม่สามารถเติบโตได้อย่างที่ควร
- คีร์กีซสถาน: เผชิญกับปัญหาการคอร์รัปชั่นและการจัดการทรัพยากรที่ไม่ดี ทำให้ประชากรจำนวนมากอยู่ใต้เส้นความยากจน
- เนปาล: แม้จะมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วในบางพื้นที่ แต่ยังคงมีปัญหาการพัฒนาที่ไม่สมดุลและการทุจริตทางการเมือง
- พม่า (เมียนมาร์): เผชิญกับความขัดแย้งภายในและการจัดการทรัพยากรที่ไม่ดี ทำให้ประชาชนหลายคนยังคงมีชีวิตที่ยากจน
- ปากีสถาน: มีปัญหาทางการเมืองและการทุจริต ทำให้เศรษฐกิจไม่สามารถเติบโตได้ตามที่ควร
- กัมพูชา: มีปัญหาการกระจายรายได้ที่ไม่เท่าเทียมกันและการทุจริตทางการเมือง ทำให้หลายคนยังคงมีชีวิตที่ยากจน
- อุซเบกิสถาน: เศรษฐกิจที่ยังคงเผชิญกับปัญหาคอร์รัปชั่นและการปฏิรูปทางเศรษฐกิจที่ไม่เพียงพอ
- ซีเรีย: สงครามกลางเมืองและการขาดแคลนทรัพยากรพื้นฐานทำให้เศรษฐกิจได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง
ประเทศเหล่านี้ต้องเผชิญกับความท้าทายทางเศรษฐกิจและสังคมที่ซับซ้อน ซึ่งทำให้พวกเขายังไม่สามารถพัฒนาเศรษฐกิจได้อย่างเต็มที่.